Ik leer veel van mijn leerlingen. Hun vragen triggeren mij om inhoud en vooral ook leerprocessen anders uit te leggen en aan te pakken. Strategieën en structuren die ik eerst niet zag maar zelf op automatisme uitvoer, worden door die "oeh?"- en "aaaaah"-momenten van leerlingen ook ineens duidelijker en tastbaarder voor mezelf. Zo ook het Matroesjka-effect. "'Man' mag eigenlijk weg uit het rijtje, want 'van vader op zoon' betekent ook dat mannen vooral kunstenaar waren in de middeleeuwen, maar het zegt nog meer", merkte C. op tijdens de Welk Woord Weg-oefening. Net als de Matroesja-poppetjes, bedacht ik. Ze lijken op elkaar, maar popje A is toch nog nét iets meer dan popje B. Wanneer leerlingen hoofd- en bijzaken leren onderscheiden, moeten ze voortdurend bedenken: welke informatie vertelt hetzelfde? Welke info zegt hetzelfde maar meer? Ze halen de Matroesjka steeds opnieuw uit elkaar. Sinds die opmerking van C. hoort elk groepje leerlingen over het Matroesjka-effect. En ik zie het licht aangaan in verschillende hoofden. Een beeld zegt vaak zoveel meer dan 1000 woorden.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Boeken en nascholingen vol onderwijstheorieën.
Welke ideeën blijven nazinderen? |